روزه داری خواص ؛ مبطلات « قبولی » روزه
مسئله ای را می خواستم عرض کنم هنوز ماه مبارک نرسیده است و کم کم می رسد. اگر ان شاء الله توفیق بود در ماه مبارک بودیم کاری است که انسان قبل از رسیدن وقت هر عمل عبودی بهتر است که این کار را بکند و افراد هشیار اصلا این کار را می کنند که با توجه به اینکه اگر موفق به آن عبادت باشد عنایتی است از خدا و اگر باشد خسرانی است برای انسان قبل از رسیدن وقتش هر وقت به یادش افتاد، در مواقع استجابت دعا از عمق قلبش بدون اینکه در زوایای قلبش خطورات دیگری باشد، با تضرع از خدا بخواهد که خوب موفق بشود این یادتان نرود! از اول از حالا، نرسیده، هر وقت به یادتان افتاد مخصوصاً در مواقع بهتر استجابت دعا، بعد نمازهای فریضه که الآن میخوانیم در ساعات بهتر شب، در امکنه شریفه، در زمان های بهتر با تضرع از خدا بخواهید که خدا شما را به اصل روزه ماه مبارک و به خصوصیاتش به نحوی که مرضی اوست موفق بدارد.
سعی بکنید در زوایای قلب و در ابعاد قلب که به طور ناخودآگاه که البته اگر توجه کنیم میفهمیم، گاهی خطوراتی میشود که آنها به . به ضرر انسان تمام می شود. یعنی چیزهایی در ابعاد قلب انسان به طور مخفی وارد می شود که به ضرر انسان است. مثلاً می بینید انسان خودش هم توجه ندارد اما در بررسی قلب می فهمد که در گوشه های قلبش هست که مثلاً خوشش می آید که به شکلی روزه را بخورد و جهنم هم نداشته باشد. حالا معذور باشد با چیزی باشد، به هر شکلی این چیزها و خطورات در نیات در خیلی از قلبها میشود که نمی خواهد به عمد روزه را بخورد، اما خوشش می آید طوری باشد که خوردن روزه جهنمی هم نداشته باشد. این حالت در زوایای قلب خیلیها را بیچاره کرده است. یعنی طوری شود که ببیند
آن خواسته در گوشه های قلبش مستجاب هم شد اما او متوجه نیست که به ضررش است. پس موقع دعا که از حالا دعا میکنید مواظب خطورات در زوایای قلبتان باشید که چنین چیزی نباشد قلبتان را به مقام ظهور بیاورید و به ذات مقدس حق عرضه بکنید که خدایا اگر در قلبم چنین چیزی باشد مرا با آنها مؤاخذه نکن این اولین تذکر است که قبل از رسیدن ماه مبارک به همه شما عرض میکنم. حالا تذکراتی که در خصوص ماه مبارک میخواهم عرض کنم اولین موضوع این است که به قول علمای اخلاق انسان باید در کل در ماهیت این عبادت تأمل عمیقی داشته باشد. هر چه تأمل بکند به اندازه ای که تأمل می کند و به اندازه ای که خدا عنایت کرده است به اسرار موجود در این عبادت متوجه می شود و به طبع توجه موجب می شود که انسان تا حد امکان روزه اش را به نحوی که مرضی حق است انجام بدهد چون عمل انسان تابع شناختش و برپایه آن است.