این مجموعه کلمات پیشوایی الاهی و حجتی آسمانی است که پس از ولادتش فرشتگان او را به سراپرده ی عرش میبرند و از آستان مقدس حق تعالی - این گونه مورد خطاب قرار میگیرد:

مَرْحَبًا بِعَبْدِي المختارِ لِنُصرَةِ ديني و إظهار أمري و مهدي خَلْقِ الَيتُ أَنِّي بِكَ أَخُذُ وَ بِكَ أُعطي، وَبِكَ أَغْفِرُ وبِكَ أُعَذِّبُ. اُرْدُداهُ - أَيُّهَا المَلَكَانِ عَلَى أَبِيهِ رَدًّا رَفِيقًا، وبَلْغَاهُ أَنَّهُ فِي ضماني و كنفي و بِعَيْنِي إِلَى أَنْ أُحِقَّ بِهِ الْحَقَّ وَ أُزْهِقَ بِهِ الْبَاطِلَ، وَ يكون الدين لي واصبًا.»

..... خوش آمدی ای بنده ی برگزیده ی من برای یاری دینم و ظاهر کردن فرمانم و هدایت بندگانم من بر آنام که به واسطه ی تو میگیرم و می دهم و به سبب) تو می آمرزم و کیفر میکنم.

ای دو فرشته ی نگاهبان بنده ی محبوبم او را آرام نزد پدرش بازگردانید و بدو برسانید که این فرزند در پناه من است من سرپرست اویم و از چشمم دور نمیدارم... تا آنگاه که به (دست) او حق را پایدار سازم و باطل را براندازم و آیین من جاودانه ماند.

الهداية الكبرى: ۳۵۷؛ إثبات الوصية : ۲۷۴ : بحار الأنوار ۲۷:۵۱ ؛ العبقري الحان ۱: ۴۳۴)