مشخصات کتاب عبرت آموزی از دیدگاه اسلام

تگ ها : خرید کتاب عبرت آموزی از دیدگاه اسلام. مجتبی تهرانی. انتشارات: مصابیح الهدی. کتاب عبرت آموزی از دیدگاه اسلام مجتبی تهرانی. کتاب عبرت آموزی از دیدگاه اسلام مصابیح الهدی. آیت الله آقا مجتبی تهرانی.

مفهوم عبرت چیست؟

چگونه می‌توان از دل هر حادثه ای عبرت گرفت؟

یگانه حادثه ای که قبل از وقوع اِخبار شده است، چیست؟

عبرت های حادثۀ کربلا چیست؟

فرق عبرت و موعظه چیست؟

چگونه با شنیدن حوادث می‌توان عبرت گرفت؟

فلسفۀ قصص انبیا ؟عهم؟ در قرآن چیست؟

چرا قصه های قرآن تکرار شده است؟

چگونه می‌توان با تفکر به باطن راه یافت؟

آیا بدن و روح هوشیار هستند؟

کلید درب‌های معرفت چیست؟

امام علی ؟س؟ دنیا را چگونه ترسیم می‌کند؟

چرا دل بستن به ظاهر دنیا حجاب است؟

نتیجۀ تفکر در حوادث تاریخ چیست؟

چرا حرکت انبیا ؟عهم؟ بطیء است؟

علت قهقرای امت پیامبران ؟عهم؟ چیست؟

علت برد دنیاداران در مقابل دینداران چیست؟

عفت به چه معنا است؟

چگونه می‌توان حالت اعتدال درون را تشخیص داد؟

دلیل احسن القصص بودن سورۀ یوسف چیست؟

چرا مرزبندی شریعت را خشونت می‌نامند؟

آیا علت عبرت صرف درک است؟



انقلاب اسلامی ثمرۀ حدود هزار و چهارصد سال تلاش ده‌ها هزار انسان عالم کامل عارف است که با زحمات طاقت فرسا معارف اسلامی را به ما رساندند و امام خمینی؟رضوت؟ این درخت را بارور کرد و به ثمر رساند. در حال حاضر نام او در سطح جهان با اسلام ممزوج شده است. دشمنان اسلام بعد از انقلاب دو خاکریز را پیش رو می‌بینند: خاکریز اوّل، شخصیّت امام؟رضوت؟ است و خاکریز دوّم، اسلام است. فتح خاکریز اوّل به معنای فرو ریختن خاکریز دوّم است. شخصیّت امام؟رضوت؟ به نظریه‌ها و روش‌های عملی او وابسته است. من یقین دارم که دشمنان می‌خواهند نظریات امام؟رضوت؟ را تحت عناوین مختلف یک به یک و آهسته آهسته بشکنند تا به اصل حرکت ایشان برسند. امّا خداوند تبلیغات دشمنان را خنثی خواهد کرد و دشمنان کور خوانده‌اند. در حال حاضر زمام امور رهبری را تربیت شدگان ایشان در دست دارند…


عبرت یک مفهوم گسترده است که در جمیع موجودات و مخلوقات جاری است. طبق آیات و روایات، در درون مطلق هر حادثه و واقعه‌ای در عالم آفرینش، عبرت وجود دارد؛ امّا مهم این است که انسان بتواند عبرت‌ها را از دل این حوادث بیرون بکشد. عبرت و اعتبار یک حرکت درونی است؛ به این معنا که از مشاهدۀ یک شیء، در درون انسان حالتی دست می‌دهد که از آن شیء به چیز دیگر که مشهود او نیست، دست می‌یابد که از آن تعبیر به حرکت از معلوم به مجهول می‌کنند؛ لذا هر عبرتی متوقّف بر تفکّر است. آحاد جامعه در رابطه با برخورد با حوادث به سه دسته تقسیم می‌شوند، یک دسته با سطحی‌نگری به حادثه نگاه می‌کنند، این گروه دنبال ریشه‌یابی حادثه و پی بردن به عواقب آن نیستند. دستۀ دوّم، کسانی که به علّت حادثه آگاه هستند و به پیامدها و آثار مترتّب بر آن آگاه هستند، امّا عبرت نمی‌گیرند. دستۀ سوّم، کسانی هستند که به درستی به علّت حادثه آگاه بوده و پیامدهای آن را بررسی می‌کنند و در نهایت، عبرت می‌گیرند. هر چه عبرت انسان از حوادث بیشتر باشد، لغزش او کمتر خواهد بود و اگر بتواند به طور کامل پندهای حوادث را بیرون بکشد، هیچ لغزشی نخواهد داشت.